8. โกกิลวรรค1. โกกาลิกชาดกว่าด้วยพูดในกาลที่ควรพูด[622] เมื่อยังไม่ถึงเวลาที่จะพูด ผู้ใดพูดเกิน กาลไป ผู้นั้นย่อมถูกทำร้ายดุจลูกนกดุเหว่า ฉะนั้น. [623] มีดที่ลับคมดีแล้ว ดุจยาพิษอันร้ายแรง หาทำให้ตกไปทันทีทันใด เหมือนวาจาทุพ- ภาษิตไม่. [624] เพราะฉะนั้น บัณฑิตควรรักษาวาจาไว้ ทั้งในกาลควรพูดและไม่ควร ไม่ควรพูดให้ ล่วงเวลา แม้ในบุคคลผู้เสมอกับตน. [625] ผู้ใดมีความคิดเห็นเป็นเบื้องหน้า มี ปัญญาเครื่องพิจารณาเห็นประจักษ์ พูดพอ เหมาะในกาลที่ควรพูด ผู้นั้นย่อมจับศัตรูได้ ทั้งหมด ดุจครุฑจับนาคได้ ฉะนั้น. จบ โกกาลิกชาดกที่ 1 |